Муснад китобидан ҳадислар (226-ҳадис)

Шаъбийдан ривоят қилинади:

“Қараза, Баний Абдулашҳал қабиласидаги одамлар ичида Ироққа боришни хоҳлади. Улар билан бирга Умар ибн Хаттоб ҳам чиқди. Сув келтиришни буюрди, таҳорат олгач: “Нима учун сизлар билан чиққанимни биласизларми?” – деди.

Улар: “Бизни яхши кўрганингиз ва ҳақли бўлганингиз учун”, – дейишди.

Умар: “Сизларга ҳаққим бор. Лекин мен: “Набий соллаллоҳу алайҳи васалламдан ҳадисни ривоят қилишни камайтиринглар, мен ҳам унда (яъни, кам ривоят қилишда) сизларга шерикман” деган сўзни айтишга келдим”, – деди.

У: “Умарнинг гапидан кейин, Набий соллаллоҳу алайҳи васалламдан ҳадис айтмаганман”, – деди”. (Мавқуф ҳадис).

Изоҳ: Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламнинг ҳадиси деб бирор ҳадисни гапирганда ниҳоятда эҳтиёт бўлиб, унинг саҳиҳлигини текшириб айтиш лозим. Чунки, Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламдан қуйидаги ҳадислар ривоят қилинган: Салама розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:

“Мен Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва салламнинг шундай деганларини эшитдим: “Ким мен айтмаган сўзни менинг номимдан гапирса, дўзахдан ўз жойини ҳозирлаб олсин” (Бухорий ривояти).

Ибн Умар розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади: Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва саллам:

“Менинг номимдан ёлғон сўзлаган кимсага дўзахда бир уй бино қилинади” – дедилар (Аҳмад ривояти).

Абу Қатода разияллоҳу анҳудан ривоят қилинади: Мен Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва салламнинг:

“Мендан кўп ҳадис ривоят қилишдан эҳтиёт бўлинглар. Ким менинг номимдан гапирса фақат рост сўзласин! Ким мен айтмаган сўзни менинг номимдан гапирса, дўзахдан ўз жойини тайёрлаб олсин!” деганларини эшитганман (Аҳмад ривояти).

 “Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам:

“Албатта, менга ёлғон тўқиш бошқа бировга ёлғон тўқишдек эмас. Ким менинг номимдан қасддан ёлғон тўқиса, дўзахдан жойини олаверсин”, – дедилар (Муслим ривояти). Шунинг учун саҳобалар ҳадис айтишга унчалик ҳам қизиқмаганлар.