Муснад китобидан ҳадислар (103-ҳадис)

Абу Ҳурайра розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:

“Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламга (қўйнинг) қўл қисми ҳадя қилинди. У зот соллаллоҳу алайҳи васаллам қўйнинг қўл қисмини яхши кўрар эдилар. Ундан бир тишлам едилар, сўнг: “Мен қиёмат кунидаги инсонларнинг саййидиман. Бунинг сабабини биласизларми? Аллоҳ таоло қиёмат кунида аввалги ва охирги инсонларни бир тепаликка жамлайди. Чақирувчи уларни чорлайди, кўзлар тикилиб-тикилиб чарчайди, қуёш яқинлашади. Инсонлар улар тоқат қила олмайдиган ғам ва кўтара олмайдиган қайғуга ботишади.

Шунда инсонлар ўзаро: “Сизларга етган нарсани кўрмаяпсизларми? Шунда инсонларнинг баъзилари баъзисига сизларга нима етганига қарамайсизларми, кўрмайсизларми, ким сизларга Роббингиздан шафоат сўрайди?” – дейдилар.

Шунда улардан баъзиси Одам алайҳиссаломга боринглар дейди. Бас, улар Одамга бориб:

“Эй, Одам сен инсоният отасисан, Аллоҳ сени қўли билан яратган ва сенга ўз руҳидан жон ато этган ва фаришталарни сенга сажда қилишга буюрган. Бизга Роббингдан шафоат сўра. Бизга нима бўлганлигини кўрмаяпсанми? Бизга Роббингдан шафоат сўраб бергин” – дейдилар.

Одам: “Албатта, Роббим бугун қаттиқ ғазабда, бундан олдин бундай ғазаб қилмаган, бундан кейин ҳам бундай ғазаб қилмайди”. У мени дарахтдан қайтарган эди. Бас, (Айтганига итоат қилмасдан) осий бўлдим. Нафсим, нафсим дейди. Мендан бошқага, Нуҳга боринглар дейди.

Улар Нуҳга келиб айтадиларки:

“Эй, Нуҳ сен ер юзида Расулларнинг аввалисан, Аллоҳ сени шукр қилувчи банда деб номлаган. Бизга Роббингдан шафоат сўра. Бизга нима бўлганлигини ва нима етганлигини кўрмаяпсанми?” – дейдилар.

Нуҳ: “Албатта, Роббим бугун қаттиқ ғазабда, бундан олдин бундай ғазаб қилмаган бундан кейин ҳам бундай ғазаб қилмайди”. Менинг ижобат бўладиган дуойим бор эди. Мен эса қавмимни дуойибад қилдим. Нафсим, нафсим. Мендан бошқага, Иброҳимга боринглар” – дейди.

Кейин улар Иброҳимга келиб айтадиларки:

“Эй Иброҳим! Сен Аллоҳнинг набийси ва унинг ер юзидагилардан унинг дўстисан. Бизга Роббингдан шафоат сўра? Бизга нима бўлганли-гини кўрмаяпсанми?” – дейдилар.

Иброҳим: “Албатта, Роббим бугун қаттиқ ғазабда, бундан олдин бундай ғазаб қилмаган бундан кейин ҳам бундай ғазаб қилмайди” – дейди. Иброҳим, албатта, мен 3 марта ёлғон айтганман” – дейди. Уларни Абу Ҳаён ўзининг ҳадисида зикр қилган. (Яъни, ўша 3 ёлғон ҳақида хабар берган). Нафсим, нафсим мендан бошқага, Мусога боринглар!” – дейди.

Улар Мусога келиб айтадики:

“Эй, Мусо сен Аллоҳнинг Расулисан. Аллоҳ таоло сени Ўзининг рисолати ва калимаси билан бошқа инсонлардан фазилатли қилди. Бизга роббингдан шафоат сўра. Бизга нима бўлганлигини кўрмаяпсанми?” – дейдилар.

Мусо: “Албатта, Роббим бугун қаттиқ ғазабда, бундан олдин бундай ғазаб қилмаган бундан кейин ҳам бундай ғазаб қилмайди” – дейди. Албатта, мен бир нафсни ўлдирдим. Ваҳоланки, мен бунга буюрилмаган эдим. Нафсим, нафсим, мендан бошқага, Исога боринглар!” – дейди.

Улар борадилар ва: “Эй, Исо сен Аллоҳнинг Расули, бешикдалигидаёқ инсонлар билан гаплашган Марямга ташлаган калимаси ва руҳидирсан. Бизга Роббингдан шафоат сўра! Бизга нима бўлганлигини ва нима етганлигини кўрмаяпсанми?” – дейдилар.

Исо: “Албатта Роббим бугун қаттиқ ғазабда, бундан олдин бундай ғазаб қилмаган бундан кейин ҳам бундай ғазаб қилмайди” – дейди ва қилган (гуноҳи ҳақида) гапирмади. Нафсим, нафсим. Мендан бошқага, Муҳаммад соллаллоҳу алайҳи васалламга боринглар” – дейди.

Улар борадилар ва: “Эй Муҳаммад соллал-лоҳу алайҳи васаллам: “Сен Аллоҳнинг Расули ва пайғамбарларнинг охирисан. Аллоҳ сенинг олдинги ва кейинги гуноҳларингни кечирган. Бизга Роббингдан шафоат сўра! Бизга нима бўлганлигини ва нима етганлигини кўрмаяпсанми?” – дейдилар. Аршнинг тагига бориб Роббимга сажда қиламан. Сўнг менга, мендан олдин ҳеч кимга очилмаган мақтов ва гўзал санолар очилади. Кейин Муҳаммад соллаллоҳу алайҳи васалламга: “Бошингни кўтар, сўра!” – дейилади. Шафоат қил, шафоатинг қабул қилинади” – дейилади. Бас, мен бошимни кўтараман ва “Эй Роббим! Умматим, умматим дейман. Муҳаммад соллаллоҳу алайҳи васалламга: “Бас, умматингдан ҳисобсизини жаннат эшикларидан ўнг эшигидан олиб кир” – дейилади. Улар Жаннатга киришликда инсонлар билан бундан бошқа эшикларда ҳам шерик бўладилар”.

Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам:

“Жоним қўлида бўлган зотга қасамки, албат-та, жаннат эшигининг икки табақаси орасидаги масофаси Макка ва Ҳажар[1] ёки Макка ва Бусро[2] орасидаги масофадек”, – дедилар”. (Ҳадиси қудсий).