ЗАМОНАМИЗ ХОРИЖИЙЛАРИ

Маҳкамада қозилик бўрига қолса, қўзиларнинг аҳволи барчага маълум. Иш айнан ҳозирда айтиб ўтганимиздек бўлди.

Ироқ ва Сурия ҳудудидаги баъзи минтақаларни қўлга киритган “ИШИД” жангарилари мусулмон ва мусулмон бўлмаган бегуноҳларнинг қонини тўкишлик учун “кофирга чиқариш, шариатда белгилаб қўйилган ҳадларни ижро этиш” каби баҳоналарни қўллаб, дин ва шариат номи билан халқнинг бошига турли кулфатларни солдилар.

Улар минг йиллардан бери мусулмон бўлиб келганларни ўзларига ҳамфикр бўлмагани учун асоссиз шубҳалар билан муртад ва кофирга чиқариб ўлдириб юбордилар. Неча асрлардан бери мусулмонлар билан ҳамжиҳат яшаб келаётган ўзга дин вакилларининг моллари ва кўчмас мулкларини мусодара қилиб, ўзлаштириб олдилар ва бундан бошқа жиноятларни содир қилдилар.

Жазоларни татбиқ қилишда ҳам бирор-бир жазони ижро этиш қонунига амал қилмадилар. Жумладан, ўлимга ҳукм қилинган шахсларни бир гуруҳ одамларнинг олдида бўғизладилар ва бу ҳам камлик қилганидай узилган бошларни ўйин қилиб, фахрланиб тасвирга тушдилар ҳамда бу ишларни Ислом динидан деб даъво қилдилар. Ваҳоланки, шариатда келган далиллар бунга ўхшаш қабиҳ ишлардан қаттиқ қайтаради. Сўйиш услуби билан одам ўлдириш Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам, саҳобалар, тобиъийнлар ва улардан кейинги уламолару қозиларнинг замонларидан бери мусулмонларнинг ораларида кузатилмаган бир услубдир. Албатта, одамларни сўйиш услуби билан ўлдириш аввалги хорижийлардан қолган машҳур бир ишдир. Номлар ўзгаргани билан маъно-моҳият ўзгармас экан, исмларнинг турлича бўлишининг аҳамияти йўқ[1].

Ибн Ҳажар раҳимаҳуллоҳ: “Аҳли сунна вал жамоанинг кўпчилик ақоид уламолари хори-жийларни “фосиқ” дейдилар. Улар икки шаҳодат калимасини талаффуз қилиб, исломнинг арконларида бардавом бўлганлари учун исломнинг аҳкомлари уларга ҳам жорий қилинади”, деганлар.

Уларнинг фосиқ бўлишларига сабаб фосид таъвилга суянган ҳолларида мусулмонларни кофирга чиқарганликларидир. Уларни бу ишга ундаган нарса ўзларига мухолиф бўлганларнинг қонларини (тўкишни) ва молларини (тортиб олишни) жоиз санаганликлари, уларнинг усти-ларидан кофир ва мушрик деб шоҳидлик берганликларидир”[2].

Уларни қилмишларини таҳлил қилган уламо-ларимиз уларни хорижийларнинг издош давомчилари демоқдалар. Хорижийлар ҳам айнан “ИШИД” террорчи ташкилоти сингари ўзига ҳамфикр бўлмаган мусулмонларни кофирга чиқариб, уларни жонлари ва молларини ўзларига ҳалол санаганлар. Қолаверса, ўтмишдаги хорижийлар, мусулмонларни қатл қилишда ҳам, ҳозирда “ИШИД” жаллодлари қўллаган услубни қўллаганлар.

Тарих ва сийрат китобларида келишича, “Улар Абдуллоҳ ибн Хаббоб розияллоҳу анҳуни худди қўйни бўғизлагандек, сўйганлар. Кейин эса унинг ҳомиладор хотинини олиб келиб, қорнини ёриб, қорнидаги ҳомиласини чиқариб ташлаганлар”[3].